Sırrı Süreyya Lider: Beşerler donmadan sabah edebilmenin kaygısında

Alevi Kültür Dernekleri Adıyaman Şubesi tarafından düzenlenen yardım tertibinde yer alan eski HDP milletvekili Sırrı Süreyya Başkan, Maraş merkezli zelzelelerin yıktığı vilayetlerden Adıyaman’daki son duruma dair izlenimlerini paylaştı. Bölgede istekli faaliyetlerin dayanışma içerisinde sürdüğünü aktaran Başkan, çadır ve tuvalet ezasına dikkat çekti. Devletin koordinasyonsuzluğuna reaksiyon gösteren Başkan, “Belediye yok, onu anladık. Adıyaman’da bir tek şey yapabilirler. Bu memlekette 170 civarında cami var. Yalnızca şu mescitlerin tuvaletlerini düzenleseler, kente karşı işledikleri bütün cürümleri bir nebze hafiflettirecek bir şeydir” dedi.

Halk TV yayınında açıklama yapan Başkan, Alevi Kültür Dernekleri Adıyaman Şubesi’ndeki faaliyetlere dikkat çekerek liderlik temeline nazaran değil grupça birlik içerisinde çalışıldığını söyledi:

“Örnek olması bakımından söylüyorum, burada bir baş yok. Yani herkes, yatkın olduğu şeyin ucundan tutarak, büyük bir imeceyle ve pratik tahlillerle, yakınmak yerine yaratıcı tahliller bularak, el birliğiyle, muazzam bir dayanışma içerisinde burada.”

Önder, kuruma ilişkin alanı Türk Tabipler Birliği’nin muayene ve birinci müdahale yaptığı bir alana da dönüştürdüklerini, gerekli tüm gereçlerin burada mevcut olduğunu aktarırken, kentte devletin takviyesini göremediklerini aktardı.

Önder’in canlı yayındaki açıklamaları söyle:

“Tokat’tan tut Trabzon’a, Rize’den tut Edirne’ye kadar buraya gelmeyen genç, istekli, kurum kalmadı. Hepsine müteşekkiriz, hepsi canla başla çalışıyor. İçinde sofusu da var, davacısı de var, HDP’lisi de var, CHP’lisi de var. Müdahale olmadığı vakit, nasıl bir imece nasıl bir dayanışma ruhunun yükselebileceğine dair umut verecek, insanı kıvandıran en kıymetli his.

Belediye yok, zira belediye yıkıldı. Ama belediyenin çabucak yanında Avrupa Birliği’nin dayanağıyla, onun finansmanıyla ve onun kriterleriyle yapılan cam binanın bir tek camı kırılmadı. Sarsıntıdan beş dakika sonra jeneratörü devreye girdi. Tertemiz sapasağlam duruyor, buradan herkes gerekli sonucu çıkarabilir. Artık bütün gönüllülere birkaç şey söylemek istiyorum.

Depremden sonra her saatin, her günün muhtaçlık karakteri farklı. Beşerler çırpınıyor, bu çok kutsal çok saygıdeğer. Ama zelzele üzere bunun sonucu yıllara yayılacak bir durum için bunun bir kondisyonunun olması lazım, sürdürülebilir olması çok değerli. Birinci günden eline ne geçerse buraya göndermek müşkül bir iş. Birinci gün ekmek yağmuruna tutuldu herkes doğal olarak fakat bugün yer yer ekmek meşakkati var. Birinci gün ısıtıcı çok acil bir gereksinim değildi bugün ısıtıcı çok acil bir muhtaçlık. Bu mevzuda, bu gönüllülük potansiyelini verimlilikle birleştirmek çok kıymetli. Uzmanların tekliflerini gözetmek, yapılan yardımların verimli kullanılması manasında çok değerli.

‘ÇADIR YOK, BEŞERLER GECEYİ NASIL GEÇİRECEK BİLMİYORUZ’

Çadır konusunda kırıcı bir cümle kullanmadan konuşabilmek çok güç. Evvelce “çadır devleti” bir aşağılama olarak kullanılırdı bugün bütün Adıyaman’ın ütopyası bir çadır devlet. Yani bu çadır konusundaki devletin, vesvesesi, engelleyici tavrı, düzenleyeyim derken uyguladığı blokaj, akla hayale gelmeyecek ölçülerde bir beceriksizlik, bir koordinasyonsuzluk, şu an insanların geceyi çocuk çocukla birlikte, bilhassa köylerde (daha şimdi birçoğuna hiç kimse gidemedi) ne durumda bilmiyoruz. Bir telefon alıyoruz, beşerler 13 çocukla açıkta, donmadan sabah edebilmenin derdindeler. Çadır konusunda bu düzenleyeceğim derken engellemeyle sonuçlanan pratiğini hemen terk etmesi lazım.

‘HİÇ OLMAZSA CAMİ TUVALETLERİNİ DÜZENLESELER’

Gördük ki halk, şayet başında bu türlü bir düzenleyici kuvvet olmazsa, kendisine daha faydalı ve hızlı pratikler geliştiriyor. Belediye yok, onu anladık. Adıyaman’da bir tek şey yapabilirler. Bu memlekette 170 civarında cami var. Yalnızca şu mescitlerin tuvaletlerini düzenleseler, yalnızca. Kente karşı işledikleri bütün cürümleri bir nebze hafiflettirecek bir şeydir. Zira salgın hastalık diye kendimizi yiyoruz uzmanlar bilim insanları. Beşerler haya ediyor bunu söyleyemiyor lakin, burada tuvalet gereksinimi var ve bunu giderdikten sonra bunun toplum için bir sıhhat tehditi haline gelmemesini sağlamak birincil öncelikleri

‘BU MUCİZE DEĞİL, BU BİZİM AYIBIMIZDIR’

İkincisi lisan sıkıntısı. İnternet sitelerine girebildiğimiz vakit bakıyoruz. “Mucize”den geçilmiyor. Hatta dün baktım, peş peşe mucize. Bir şey peş peşe oluyorsa mucize olmaz, sıradan bir olay lakin peş peşe olur. Kolu kesilen bir çocuğun kolu tekrar çıkabiliyor mu, mucize budur. Enkazda kendisine bir ömür üçgeni oluşturmuş kişinin kurtarılması mucize değildir, bir ayıbımızın giderilmesidir. Her can çok değerlidir. Onların hayatla buluşma anını izleyen bir kişi bütün dünyasını, bütün kavramlarını sorgular. Lakin bu mucize değildir, bu bizim ayıbımızdır, günahımız ve toplumsal hatamızdır. Onun için bu lisanı çok tehlikeli buluyorum. Mucize bu değildir arkadaşlar. Mucize evresi bitti. Akılla, deneyimle, tecrübeyle, dayanışmayla tahlil üretme vakti…

‘ÇADIR VE TUVALET İÇİN ACİL İNİSİYATİF ALINMALI’

Tuvaleti söyledik. Tekraren ve ısrarla belirtiyorum. Şu an bir biçimde sivil toplum ve halkın kendi içinde yarattığı dayanışma pratikleri öbür sıkıntıları çözebiliyor lakin çadır için ve tuvalet için çok acil bir inisiyatif lazım ve bunlar maliyetli şeyler de değil, kıymetli şeyler de değil artık bunların önünde. Fiziki bir pürüz de yok.

Bundan sonra önümüzdeki bu zelzelenin yarattığı toplumsal tahribatı aşını kaybeden, işini kaybeden, eşini kaybeden tezgahı yıkılan, sokakta kalan ve umudunu yitiren beşerler artık hepimizin sorunudur. Önümüzdeki 15 20 yılın Türkiyesine ipotek koyan bir toplumsal olguyla ve büyük bir felaketle karşı karşıyayız. Bu mevzuda bu düzenleyici derken engelleyici olmak yerine toplumun bütününü bu karar süreçlerine katacak tahlil süreçlerine katacak bir pratik lazım. Bir tek bir şey daha. Söylemek zorundayım. Bir konteyner furyası gidiyor. Arkadaşlarım bir konteyner, 2 buçuk ton. Bir kamyon ya da tır çekicisi en fazla 2 tane alabiliyor. Bunu bulunduğu yerden almak için vinç lazım. Götürdüğümüz yere kurmak için vinç lazım bunun altını çizeyim. Bunun yerine paketlenebilecek hafif, zelzelenin birinci 35 gününde bu insanları soğuktan donmaktan yağıştan koruyacak, hafif materyalden barınma şeyleri geliştirmek zorundayız.” (HABER MERKEZİ)