Sarsıntıda hastalarına koşan hemşire Şeyma Alakuş: İnsanlığı gösterebildiysem memnunum

Maraş merkezli 10 ili etkileyen 7,7 büyüklüğündeki sarsıntının sarsıntı şiddeti Antep’teki İnayet Topçuoğlu Hastanesi’nin güvenlik kameralarına yansıdı. Hastanede misyonlu pediatri hemşiresi Şeyma Alakuş, zelzele anında hastalarını kurtarmak için hastane koridorlarında koşturdu ve binadan tahliye ettiği hastaları bırakıp diğer hastalar için tekrar hastaneye girdi.

TRT’den Enes Boyraz’ın haberine nazaran, sallantıyı birinci hissettiğinde servisindeki hastaları düşündüğünü ve onları kurtarmak istediğini aktaran Alakuş şöyle konuştu:

“Onları kurtaramasam ve bir çöküntü olsa bile onların yanında olacaktım. Servisimde yatan çocuğu tanıyorum. Daima denetim ettiğim bir hastamdı. Onlar evvel Allah’a sonra bize emanetler. Biz her ne olursa olsun onların yanında olmamız gerekiyor. Ben de o gün vicdanen ve kalben burada olmam gerektiği için geldim. Tanımıyor olsam da tekrar tıpkı şeyi yapardım.

Saat 04.00 civarında acil servise hakikat gittim. Grup arkadaşlarımın yanına gitmiştim. Sarsıntıyı hissettiğimde ‘servisteki çocuklarım’ dediğimi hatırlıyorum. Evvel serinkanlı olmaya çalıştım. Sarsıntının biraz hafiflediğini hissedince onları direk aldım ve dışarıya inançlı bir halde çıkarmak istedim.

‘VİCDAN AZABINDAN YAŞAYAMAZDIM’

Tekrar geri döndüm. 109 numaralı odada ortopedi hastam vardı. Çıkamadı ben de onun çıkarmaya çalıştım. O hastam için tekrar geri döndüm. O hastayı çıkardıktan sonra ikinci katta dahiliye servisimiz var. Oradaki yetişkin hastalarımızı buradaki arkadaşlarımla birlikte el birliğiyle çıkardık ve inançta olmalarını sağladık.

Ailem de Gaziantep’teydi fakat asla telefon açamadım. Ailemin nasıl olduğunu bilmiyordum lakin vazifemi yerine getirmeye çalıştım. Vicdanen içim çok rahat. Hastalarıma bir şey olsaydı vicdan azabından yaşayamazdım.

‘ANTEP’TE KALDIM…’

Aileme daha sonra ulaştım ve uygun olduklarını öğrenince memnun oldum. Tekrar memnunum. Arkadaşlarımdan ve zelzele bölgesinde çalışan arkadaşlarımdan Allah razı olsun. Benim yaptığımın yanında onların yaptığı fedakarlıklar çok daha büyük. Memnunum, insanlara insanlığı gösterebildiysek memnunum.

İkinci dereceden kaybettiğim yakınlarım var. Acımız hepimizin acısı. Sıkıntı bir devirden geçiyoruz, inşallah bu devirleri atlatırız. Konutum şu an hasarlı olarak çıktı. Biz 7 kişilik bir aileyiz. Ailemi Bursa’ya göndermek zorunda kaldım ve şu an bir akrabamda kalıyorum. Misyonuma devam edebilmek için Antep’te kaldım. Her vakit bir umut var. Güzel olursak her vakit güzellerle karşılaşıyoruz. Hayat bizi çok hoş yerlere yönlendiriyor. Umut var…”