Mersin’deki depremzedeler: İnançlı yer yok

Burcu Özkaya Günaydın

Maraş merkezli 11 ili etkileyen sarsıntılar sonrası pek çok kişi zelzele bölgesinde diğer kentlere tahliye ediliyor.

Depremzedelerin gittiği vilayetlerden biri de Mersin. Kente 400 bine yakın depremzede geldi. Depremzedelerin ‘güvenli alan’ diye sığındığı Mersin de zelzele bölgesi içerisinde yer alan bir vilayet. 20 Şubat akşamı Hatay merkezli yaşanan sarsıntıları ağır formda hisseden Mersin ve Adanalılar da geceyi sokakta geçirdi.

Depremden kaçan ve kaçtıkları yerde yine zelzeleye yakalananlar, kendini çaresiz hissediyor: “Güvenli yer yok, nereye gidelim?”

ŞEHİR DEĞİŞTİRDİLER, ZELZELEDEN KAÇAMADILAR

6 Şubat’ta ailelerini, sevdiklerini, konutlarını kaybeden, yaralarını sarmaya çalışan binlerce depremzede, 20 Şubat akşamı gerçekleşen sarsıntıyla tekrar dehşete kapıldı. Zelzelenin hissedildiği Mersin’de bulunan depremzedeler, geceyi tekrar sokakta geçirdi. “Depremden kaçtık, zelzeleye yakalandık” diyen depremzedeler, gidecek inançlı bir yer olmadığını düşünüyor.

Depreme Antep’te yakalanan Eda Hilaloğlu, eşi ve iki çocuğunu alarak kendini sokağa atmış. Hilaloğlu zelzele sırasında yaşadıklarını “Biz o meskenden, karanlıktan nasıl çıktık bilmiyorum. Biz şanslıydık, otomobilimiz vardı. Sabah olana kadar otomobilde bekledik. Eşim bir orta çocuklara battaniye için içeri girdi, o anda bile çok korkuyorduk. O gün sabah olana dek otomobilden çıkmadık. Ancak bir türlü sabah olmuyordu, saat ilerlemiyordu. Nasıl anlatılır ki bilmiyorum. Üzerimizde nakit de yok, akaryakıt alamıyoruz. 300 TL toparladık, akaryakıt alıp Mersin’e hakikat yola çıktık. Mersin Silifke’de halamın yazlığına geldik” diye anlatıyor.

Antep’ten Mersin’in Silifke ilçesi 440 kilometre, yani beş saatlik bir yol. Eda Hilaloğlu ve ailesi 11 saatte Silifke’ye vardı. Zelzelesi, “kurtulduğumuza sevinemediğimiz bir felaketti” diye tanımlayan Eda, çocuklarının hala zelzelenin tesirinde olduğunu söylüyor.

Eda Hilaloğlu ve çocukları

‘KALDIĞIMIZ KONUTUN TABANI KUM’

Silifke-Taşucu yazlık meskenlerin olduğu, denize yakın bir bölge. Son zelzelede denize yakın bölgelerden uzak durulması uyarısı yapılınca Eda Hilaloğlu, sabaha kadar denizi izlediğini anlatıyor: “Son sarsıntıda endişeden ayaklarım tutmadı. Annemin yardımıyla dışarı çıktık. ‘Denize yakın durmayın’ uyarısı da yapılıyor. Yazlık konut, nereye gideceğimizi şaşırdık. 40 dakika dışarıda kaldık lakin sonra meskene geçtik. Hava çok soğuk ne yapalım? Sabaha kadar uyumadım tabi daima tetikteydim. Denizi de takip ettim. Sarsıntıdan kaçtık yeniden sarsıntı bölgesindeyiz. Uzmanlar Adana sarsıntısına karşı ihtar yapıyor. Mersin de etkilenecek. Şu an kaldığımız yazlık konutun tabanı kum. Zelzelede taban su üzere kayıyor. Ne yapalım, nereye gidelim?”

‘ARMUTLU’DAN SAĞ ÇIKMAK MUCİZEYDİ’

Depremin beşinci günü Mersin’in Yenişehir ilçesinde yaşayan akrabasına gelen Gülay Yüksek, 6 Şubat’ta yaşanan sarsıntıya, Hatay’ın Defne ilçesi Armutlu Mahallesi’ndeki meskeninde yakalandı. Armutlu Mahallesi sarsıntının en ağır bilançosunun yaşandığı mahallelerden. Burada neredeyse yıkılmayan bina yok. Gülay Yüksek, oturduğu bina yıkılmadan evvel çıkmayı başarmış. Yüksek o anları şöyle anlatıyor: “Depremde annemin ve kızımın başına dolap düştü, yaralandılar. Kapı açmaya çalışırken ikinci sarsıntı oldu, o sırada kapı kilitlendi. Babam kapıyı çekiçle kırdı o formda çıktık. Sokağa çıktığımda dehşete kapıldık, Armutlu tam çökmüştü. Armutlu’dan sağ çıkmak mucizeydi. Araçların üstüne enkaz çökmüştü. Kızımla yürüyerek, Samandağ yolu üzerindeki Tavla köyüne gittik. Birkaç gün, o bölgedeki ailelerle bir tırın konteynırında kaldık. Sonra baktık olacak üzere değil, Mersin’e gelmeye karar verdik. Tavla’dan otostopla Mersin’e gittik. 4 saatlik Hatay-Mersin yolu 16 saat sürdü.”

Gülay Yüksek ve kızı

‘NEYİ BEKLEDİĞİMİZİ BİLMEDEN BEKLİYORUZ’

Birkaç gün Mersin’de kuzeninde kalan Gülay Yüksek, kuzeninin konutu çok dolu olduğu için arkadaşına geçmiş. Gülay Yüksek, şu an kızıyla bir arkadaşında kalıyor. Nereye kadar burada kalacağını kendi de bilmiyor. 20 Şubat’ta yaşanan sarsıntıda tüm geceyi sokakta geçirdiklerini belirterek şunları lisana getiriyor: “Biz Hatay’daki birinci sarsıntısı hala atlatamadık, Mersin’de tekrar sarsılmak çok makûs etkiledi. Tüm gece endişeden meskene giremedik. Daima sallanıyoruz üzere geliyor. Bir gecede evsiz, işsiz kaldık, sevdiklerimizi kaybettik. Sarsıntı hiç durmuyor ki adapte olalım. Ne vakit zelzele anını düşünsem çok üşüyorum. Daima agresifim. Neyi beklediğimizi bilmeden, beklemedeyiz. Üstelik beklediğimiz yer de inançlı değil. Fakat gidecek yerimiz de yok.”

En büyük isteği, Antakya’ya dönmek olan Gülay, “Antakya yalnızca bir kent değil; çocukluğum, anılarım, kaybettiğim arkadaşlarım, kültürüm, beni ben yapan her şey… Şu anda bile dönmek istiyorum ancak dönecek bir konut yok iş yok, ömür yok. Bekliyoruz, biraz toparlandığında çabucak döneceğiz. Biz Antakya olmadan yaşayamayız” diyor.

‘DEPREM KAYGISIYLA UYUYAMIYORUZ’

Hatay’ın Antakya ilçesinde oturan Hanım Sel, sarsıntıdan 4 gün sonra Antakya’dan çıkarak evvel İstanbul’daki arkadaşına, daha sonra Antakya’ya daha yakın olduğu için Mersin’deki akrabasının yanına gelmiş. 20 Şubat’ta yaşanan 6,4 şiddetindeki zelzelesi yakından hisseden Hanım Sel, her an zelzele olacak endişesiyle uyuyamıyor. Maraş merkezli sarsıntılardan sonra yüksek binalara giremeyen Sel, birinci zelzelesi de son yaşadığı sarsıntısı de anlatırken çok zorlanıyor: “İlk zelzele cehennemdi. Herkes çocuğunu, eşini, akrabasını arıyordu. Sağ çıktığımıza sevinemediğimiz bir felaketti bu. Dışarısı da çok güç. Ekmek yok, su yok, yardım yok. Lakin 4 gün sonra çıkabildik Hatay’dan. Evvel İstanbul’a arkadaşıma gittim, sonra Mersin’deki akrabama. Hatay’daki son sarsıntılar Mersin’i de çok sarstı. Zelzeleden sonra sabaha karşı 04.00 üzere meskene girdik, hava da çok soğuktu. Meskene girdik lakin uyku yok tabi. Psikoloji kalmadı bizde aslında. Sarsıntıdan kaçtık, tekrar sarsıntıya yakalandık.”

Hanım Sel de bir gün Antakya’ya dönmek istiyor. Lakin sarsıntılara yönelik korkusu daima tetikte. En Beklenen Adana zelzelesinin etkileyeceği kentlerden birinin Mersin olması, endişelendiriyor. Bu durum Hanım Sel’e de mahsus değil. Mersin’deki depremzedelerin ortak telaşı aslında. Lakin depremzedeler, Mersin’in riskli bölge olduğunun farkında olsa da gidecek yer olmadığı için bu bölgede kalmaya devam ediyor.